روز نوجوان 🎉🎈
امروز در تاریخ هیچ روز مهمی نیست و هیچ اتفاق خاصی هم نیفتاده. فقط روز نوجوان است. همین! روز همان کودکان بزرگ و بزرگان کوچک، که به راحتی در خیابان ها از کنارشان عبور می کنید و با دیدنشان به یاد کتاب های درسی و خاطرات دبیرستانتان می افتید. روز همان موجودات بی آزاری که تمام توان خود را برای ساختن آینده ای مبهم به کار می گیرند. مثل بزرگترها، صبح زود از خانه بیرون می روند و عصر با کوله باری از خستگی برمی گردند، و تنها کمکی که از دست دیگران برای تسلی دادن به آن ها برمی آید، این است که بگویند : «وظیفه ات را انجام دادی. برای من که درس نمی خوانی.»
نوجوان بودن، به منزله قدم گذاشتن در دنیای عجیبی است که هیچ آشنایی با آن نداریم. نوجوان بودن یعنی یک روز به خودت بیایی و ببینی زمان خداحافظی با فانتزی های کوکانه ات فرا رسیده. باید کم کم وارد دنیای آدم بزرگ ها بشوی، تلاش کنی، با یک سری کتاب درسی بی سر و ته و بی مفهموم ، صبح تا شب سر و کله بزنی، دوستان و همکلاسی هایت را به چشم یک رقیب نگاه کنی، از کنکور و آزمون و تست بترسی و شب ها خواب مدیر و دبیر و معاون را ببینی که برای یک نمره پایین دارند توی گوشت می خوابانند و از سقف آویزانت کرده اند. نوجوانی یعنی ساعت چهار صبح که تمام موجودات زنده و غیر زنده خوابیده اند، بنشینی پشت میز تحریر و تست اقتصاد بزنی، که مبادا روز کنکور درس اقتصاد را نود ونه درصد بزنی و یک درصد کم بیاوری. نوجوانی یعنی ساعت سه عصر در خیابان های خلوت سوار سرویس مدرسه باشی. نوجوانی یعنی هنگام خوردن شام، ناهار و حتی صبحانه اضطراب نخواندن درس آمادگی دفاعی را داشته باشی.
البته، این دوره آنقدر ها هم نفرت انگیز نیست. مثلا زنگ های ورزشی هم این وسط وجود دارد که دور هم می نشینیم و جرئت و حقیقت بازی می کنیم، آن وقت زیر زبان همدیگر را می کشیم و می فهمیم نه، بدبخت تر از ما هم هست. یک نفر پدر ندارد، یک نفر مادر بیمار دارد، یک نفر در جمعمان مشکلات روحی روانی دارد و آن یکی دوستمان، فلان مریضی را دارد. ما لحظات خوشی هم در کلاس داریم، مثلا دبیر دینی می آید و خیلی راحت می گوید که باید برای درس من هم کتاب کمک درسی تهیه کنید، و ما هم لبخند زنان به این فکر می کنیم که کمر پدرمان زیر بار مخارج کتاب های درسی دارد خم می شود.
نوجوانی یعنی یک نفر استعدادی شگفت در زمینه بازیگری دارد، اما هنوز غیر از همکلاسی هایش در تئاتر کوچک منطقه و چند نفر دیگر، او را نمی شناسند. آن وقت فلان کارگردان کشور، خواهر زاده بی بخارش را می برد جلوی دوربین. نوجوانی یعنی پنج کانال از انتشاراتی های مختلف، روز نوجوان را با آب و تاب تبریک می گویند و داستان طلسم شده یک نوجوان بیچاره را ماه ها گوشه نشریه خود رها می کنند تا خاک بخورد. نوجوانی یعنی یک دنیا دغدغه، یک دنیا استعداد و یک عالم توانایی که در کلاس و مدرسه دفن می شود، و دریغ از یک نفر، تنها یک نفر برای حمایت از ما. همین حالا، چند صد کانال مختلف روز نوجوان را تبریک گفته اند، دستشان هم درد نکند. اما کاش یک روز به جای پیام روز نوجوان، پیام تبریک روز حمایت از نوجوانان را در کانال هایمان منتشر کنیم.
#زهرا_خسروی
[ بازدید : 787 ] [ امتیاز : 3 ] [ امتیاز شما : ]