اسنپ چت ذهن ما
داشتم عکس می گرفتم. با همان برنامه ای که جدیدا خیلی طرفدار پیدا کرده. اسنپ چت. روزهای اول که این برنامه را نصب کرده بودم مثل دیوانه ها صبح تا شب از خودم عکس می گرفتم و در حیرت بودم که این برنامه چطور می تواند پوست چرب و یک عالمه جوش صورتم را محو کند و به جایش دوتا گوش مخملی برایم بگذارد که شکل عروسک ها بشوم.
چند روز قبل یکی از کانال های جوک ـ که به قول خودشان باعث می شوند آدم بپاشد از خنده ـ را چک می کردم که به پیام جالبی برخوردم. « نمی شه توی واقعیت هم دور سرمون از این ستاره های اسنپ چتی بچرخه و قیافمونو از این حالت دربیاره؟» با خودم فکر کردم چه قدر خوب می شد اگر اینطور می شد. اما بلافاصله در کانال دیگری خواندم « آدما همیشه فقط خوبیای کسی که دوسش دارن رو می بینن و ذهنشون ناخودآگاه عیبای طرفو می پوشونه.»
همان موقع به این نتیجه رسیدم که ذهن ما آدم ها نیز گاهی مثل اسنپ چت عمل می کند. همانقدر ماهرانه زشتی ها را می پوشاند و به جای آن زیبایی تقلبی تحویلمان می دهد. از خودم پرسیدم تا الان خطای چند نفررا نادیده گرفته ای در حالی که لایق بدترین واکنش ها بوده اند؟ تا به حال از چهره چند نفر خوشت آمده در حالی که از نظر بقیه یک چهره معمولی داشته اند؟ تا حالا دلت برای چند نفر رفته در حالی که می دانستی لیاقت دوست داشته شدن ندارند؟
روی ذهن ما آدم ها هم به طور خودکار یک اسنپ چت فوق پیشرفته نصب شده که گاهی آدم ها را زیباتر و مهربان تر از چیزی که هستند نشان میدهد. روی سیرت و صورت زشتشان چهار تا ستاره و یک گوش مخملی میگذارد و ماهم غافل از این که این آدم ها در واقعیت چقدر میتوانند نفرت انگیز باشند عاشق تصویر فیکشان میشویم. اما از چه زمان این برنامه به طور خودکار شروع به کار می کند؟
دقیقا همان لحظه که در یک نگاه عاشق می شویم. و همان یک لحظه آن چنان کورمان می کند که هیچ چیز به جز خوبی های معشوق را نمی بینیم.
[ بازدید : 262 ] [ امتیاز : 3 ] [ امتیاز شما : ]